Nanampiling sa Kalaay

I always wanted to write a Cebuano post but most of my readers could not understand the dialect. In my blogroll, I can only count around a dozen of them who understand Bisaya (Cebuano). My sincerest apologies to my blog friends. Pero tungod sa ka way lingaw aning tungora, mamahala na. Pasayloa lang ko kun dili ko makahatag ug hubad sa uban mga pulong diri.

0 – 0 – 0 – 0 – 0

Hapit na usa ka tuig ang nilabay sukad nako sugdi ni nga blog. Naa man pud ko lain blog nga gihimo apan murag di man nako masulat didto ang tanan nakong gustong masulat. Nganong gitago pa man nako ning akong mga salin sa huna-huna gikan sa akong mga higala? Naa baya ko’y mga kaila nga nagkaaway kay ang usa, didto nagpahungaw sa iyang blog sa iyang kalagot. Naa nakabasa, sumbong sa pikas, unya naglinabanay dayon. Paita ning kinabuhia uy! Nag away man tungod sa blog.

Pero dili na mao ang rason nganong akong ning gitipigan nila. Wala lang. Gusto lang pud ko ug suspense. Ako na kining gililong bisan wala pa to mahitabo ang panag-away. Sunod-sunod ra man ko sa akong usa ka amigo nga banggiitan kaayo mosulat. Ako ra gihapon kining ipakita sa pipila ka mga pinili sa tukmang panahon. Wala man sad koy gidaut diri. Taas man sad akong pagtan-aw sa akong mga higala.

Bitaw, karong mga orasa nia ko sa Cagayan, nanampiling sa kalaay samtang naghulat sa oras sa ting-pauli. Mosakay ko sa barko karong gabii, ug mabalik na didto sa Cebu ugma. Wa na lang nako pangitaa akong mga amigo diri kay nasayod ko nga busy pud sila. Sunod semana, adto na pud ko sa Manila. Kini ra bang laayon ta, wa diri wa didto mahuna-hunaan. Manampiling na pud unya sa kalaay. Murag ra ba gyud ug mapilit ta sa P500 bill. Nah! Di ra ba!