The last of my Cebuano entries was written sometime in September of 2007. I promised myself to write one at least every quarter. But I had not done so. Maybe it’s because when you submit your blog to some paying sites, one requirement is to write your entries in English. But this one is not a sponsored post. So I’ll just take the liberty of writing about the things I love.
I love the Cebuano language. Really! Here are some of my past posts if you care to read them:
Nanampiling sa Kalaay
Sabado
Larga-larga
Binisaya na sad ta
Sublion ko na usab ang pagsulat ug binisaya. Panalagsa na lang kaayo ni. Kaanindot gyud sa pamati kun makasulat ko gamit ang kaugalingong pinulongan, nga kon paminawon, murag nga matam-is nga huni sa dalunggan. Apan ang pagsulat dili gyud sayon. Kay bisan gani ang ubang mga bisaya nga nagdako sa Kabisay-an ug Mindanao dili man gani makasabot sa uban nga mga pulong diri.
Dili man pud kaayo ko hanas ba, pero igo-igo ra gyud ang akong kahibalo. Makadayeg usab ko sa mga balak ug sa mga kantang kinaraan. Nindot sad paminawon ang verso sa mga maantigo.
Apan dili ko na lang tas-on kay basin naay mga nanglurat na ang mga mata ug sinabot sa mga dili masabot. Igo lang ko nagpahungaw sa gibati. Hahay, katugnaw baya sa panahon karon. Gusto nako ipiyong ang akong mga mata aron makatulog.
2 comments:
FEELING KO, ala Francesco Balgatas na to ah, ha? Lazarus?
I understand the language, di ko nga lang masagot in Cebuano.
Kasi, dong, bisaya din ako, Bacolod ako, haha.
Pero, ambot, nakalimtan ko na mag bisaya, tigulang na ko! lol
ha ha. Tagal mo na rin kasi di nakabalik sa probinsya mo madamme. french ka na ngayon eh! he he. Ako kay bisaya gihapon.
Post a Comment